บทความนี้ใช้ระบบคริสต์ศักราช เพราะอ้างอิงคริสต์ศักราชและคริสต์ศตวรรษ หรืออย่างใดอย่างหนึ่ง
การแต่งงานของเวอร์จินแมรี (
อังกฤษ: The Marriage of the Virgin) เป็น
ภาพเขียนสีน้ำมันที่เขียนโดย
ราฟาเอล[1] จิตรกรสมัย
เรอเนซองส์คนสำคัญชาวอิตาลีที่ปัจจุบันตั้งแสดงอยู่ที่
พิพิธภัณฑ์เบรราในเมือง
มิลานใน
ประเทศอิตาลีราฟาเอลลงชื่อและวันที่บนภาพเขียน “การแต่งงานของเวอร์จินแมรี” RAPHAEL URBINAS MDIIII (
ค.ศ. 1504) เป็นภาพที่ได้รับจ้างจากตระกูลอัลบิซซินีสำหรับชาเปลเซนต์โจเซฟภายในวัดซานฟรานเชสโคที่เมือง
ชิตตาดิคาลเตลโลใน
อุมเบรีย ในปี ค.ศ. 1798 ถูกบังคับให้อุทิศภาพเขียนให้แก่
จุยเซ็ปปี เลคิ (Giuseppe Lechi) นายพลของ
กองทัพนโปเลียนผู้ขายต่อให้นักค้าขายศิลปะชาวมิลานซานนาซซาริๆ ยกภาพให้กับโรงพยาบาลในมิลานในปี ค.ศ. 1804 สองปีต่อมาสถาบันวิจิตรศิลป์ก็ซื้อต่อนักวิพากษ์ศิลปะเชื่อกันว่าเป็นภาพที่ได้รับแรงบันดาลใจจากการวางองค์ประกอบของภาพสองภาพของ
เปียโตร เปรูจิโน: “
พระเยซูมอบกุญแจให้นักบุญปีเตอร์” (
ภาพ) ที่เขียนภายใน
ชาเปลซิสติน และจิตรกรรมแผงชื่อเดียวกัน “
การแต่งงานของเวอร์จินแมรี” (
ภาพ) ที่ปัจจุบันอยู่ในพิพิธภัณฑ์ที่เมืองแคนในประเทศฝรั่งเศสการลงชื่อและวันที่บนบัวเหนือซุ้มโค้งที่ตกแต่งด้านหน้าของวัดที่ไกลออกไปก็เท่ากับว่าได้ทิ้งความเป็นจิตรกรนิรนามและมีความเชื่อมั่นในตนเองพอที่จะลงชื่อว่าเป็นผู้สร้างภาพเขียน ตัวบุคคลหลักในภาพยืนอยู่ด้านหน้าของภาพก็มี
โจเซฟผู้กำลังสวมแหวนให้กับ
เวอร์จินแมรี โจเซฟถือคทาในมือซ้ายที่เป็นไม้ที่มีใบงอกออกมาที่แสดงว่าเป็นผู้ที่ได้รับเลือก คทาของชายอีกสองคนที่ไม่ได้รับเลือกยังคงเป็นคทาไม้ที่แห้งอยู่ จนคนหนึ่งต้องหักคทาด้วยความผิดหวังวัดหลายเหลี่ยมลักษณะของ
บรามันเตเป็นส่วนหนึ่งขององค์ประกอบของภาพที่เด่นและเป็นส่วนที่มีอิทธิพลต่อการวางภาพของกลุ่มคนที่ด้านหน้าของภาพ ลายพื้นที่ดึงเข้าไปยังตัวสิ่งก่อสร้างเป็นการเน้นให้เห็นถึงการใช้การเขียนแบบทัศนมิติที่แสดงความลึกของภาพ ตัวแบบต่างที่ไกลออกไปก็ค่อยเล็กลงตามลำดับ ตัววัดเป็นศูนย์กลางของเส้นรัศมีที่กระจายออกมาจากซุ้มระเบียง เสา และบันได ไปจนถึงพื้น จากประตูวัดที่สามารถมางทะลุได้เป็นนัยยะว่าเส้นรัศมีจากวัดยังคงยืดต่อออกไปจากผู้ดูยิ่งขึ้นไปอีกแม้แต่ในภาพกลุ่มคนด้านหน้าก็เป็นภาพที่แสดงทัศนมิติ ตัวแบบสามตัวหลักอยู่หน้าภาพ ล้อมรอบไปด้วยผู้เข้าร่วมพิธีที่ค่อยไกลออกไปจากศูนย์กลางจากแหวนที่โจเซฟกำลังจะสวมให้แมรี ที่แบ่งภาพออกเป็นสองข้างเท่ากัน โทนสีของภาพเป็นสีทองโดยมีสีอื่นประกอบที่รวมทั้งสีงาช้าง เหลือง เขียวน้ำเงิน น้ำตาลไหม้ และแดงจัดภาพเขียนนี้เปรียบได้กับภาพเขียนของเปรูจิโนแต่เป็นภาพที่วิวัฒนาการเพิ่มขึ้นโดยใช้องค์ประกอบที่กลมเมื่อเทียบกับองค์ประกอบแนวนอนของเปรูจิโนซึ่งยังคงเป็นลักษณะของการเขียนแบบ
ควัตโตรเชนโต การวางภาพกลุ่มคนและการเขียนสิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่ในฉากหลังเป็นสิ่งที่ทำให้งานของราฟาเอลแตกต่างจากงานของเปรูจิโน ช่องภายในภาพดูโปร่งกว่าของเปรูจิโนที่แสดงให้เห็นถึงความสามารถในการเขียนทัศนมิติที่เหนือกว่าเปรูจิโน